More predstavlja prirodni okoliš za autohtone morske mikroorganizme, međutim u more dospijevaju i drugi mikroorganizmi od kojih su neki patogeni te predstavljaju potencijalni rizik za zdravlje ljudi i morske faune. Jedan od glavnih izvora alohtonih mikroorganizama u morskom okolišu su otpadne vode fekalnog porijekla koje izravno ili putem kanalizacijskih ispusta dospijevaju u more. Preživljavanje alohtonih mikroorganizama u morskom okolišu je relativno kratko i kreće se u rasponu od nekoliko sati pa do nekoliko dana budući da morska voda za njih nije prirodan okoliš. Uzroci njihova relativno brzog ugibanja u morskoj vodi uključuju fizikalne, kemijske, te biološke čimbenike. Čimbenici koji utječu na duljinu preživljavanja alohtonih mikroorganizama su raznoliki ali među najvažnije ubrajamo: sunčevo zračenje, temperatura, salinitet, hranjive tvari, teške kovine te antagonističko djelovanje drugih organizama kao što su predacija, parazitizam, virusna liza stanica, antibiotici, toksini. Navedeni čimbenici nikad ne djeluju izolirano već stupaju u različite interakcije te tako utječu na duljinu preživljavanja alohtonih mikroorganizama. Istraživanja koja su bila provedena na 13 sojeva bakterije E. coli ukazuju da je preživljavanje bilo popraćeno različitim promjenama u stanici koje su se odnosile na modifikaciju enzimatske aktivnosti, izmjene u sintezi proteina, gubitak nekih čimbenika koji doprinose virulentnosti, te promjene u osjetljivosti na različite čimbenike.